شایع ترین علت ریزش مو، طاسی الگوی مردانه یا نه است. اگر سابقه خانوادگی طاسی دارید، ممکن است این نوع از ریزش مو را داشته باشید. هورمون های خاص جنسی می توانند باعث ریزش موی ارثی شوند. این اتفاق ممکن است در اوایل بلوغ آغاز شود.
در برخی موارد، ریزش مو ممکن است با توقف ساده در چرخه رشد مو رخ دهد. بیماری های جدی، جراحی یا آسیب های روحی می تواند باعث ریزش مو شود. با این حال، موهای شما معمولا بدون درمان شروع به رشد مجدد می کنند.
تغییرات هورمونی در ارتباط با بارداری، زایمان، قطع مصرف قرص های پیشگیری از بارداری و یائسگی می توانند باعث ریزش مو شوند. بیماری هایی که می تواند باعث ریزش مو شود عبارتند از: بیماری تیروئید، آلوپسی آرئاتا (یک بیماری خودایمنی که به فولیکول مو می زند) و عفونت های پوست سر مثل کچلی. بیماری هایی که موجب زخم شدن می شوند، مانند لیکن پلان و برخی از انواع لوپوس، می تواند باعث ریزش موی دائمی شود.
ریزش مو می تواند به علت داروهای مورد استفاده برای درمان سرطان، فشار خون بالا، التهاب مفصل، افسردگی و مشکلات قلبی باشد. یک شوک فیزیکی یا عاطفی ممکن است باعث ریزش مو قابل توجه شود. نمونه هایی از این نوع شوک شامل مرگ اعضای خانواده، کاهش وزن شدید یا تب بالا است. افراد مبتلا به تری کچلیلومیا (اختلال ریزش مو) مجبورند موهای خود را، معمولا از سرشان، ابروها یا مژه ها بکشند. ریزش مو می تواند به دلیل مدل مو باشد که با کشیدن بسیار محکم مو به فولیکول ها فشار می آورد. یک رژیم غذایی عاری از پروتئین، آهن و دیگر مواد مغذی می تواند موجب ریزش مو شود.
ریزش مو دائمی اغلب نشان دهنده یک مشکل در سلامتی است. پزشک یا متخصص پوست می تواند علت ریزش موی شما را براساس یک معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی تعیین کند. در بعضی موارد تغییرات ساده غذایی ممکن است همراه با تغییر داروهای تجویزی کمک کند.
اگر متخصص پوست شما به بیماری خود ایمنی یا پوستی شک کند، ممکن است از روی پوست سر نمونه برداری کند. این امر با برداشتن بخش کوچکی از پوست با دقت زیاد برای انجام تست های آزمایشگاهی انجام می پذیرد. مهم این است که در نظر داشته باشید که رشد مو یک فرایند پیچیده است، بنابراین ممکن است تعیین دقیق علت ریزش موی شما زمان گیر باشد.